De installatie wil de kwetsbaarheid van een idee laten zien voordat het een tastbaar ontwerpproduct wordt.

Van de gedachte, tot de eerste schets, tot het ontwikkelingsproces, tot het eindproduct. Een idee/concept kan snel verloren gaan onderweg. Als een idee eenmaal door de verschillende fasen gaat, gaat het erom ervoor te zorgen dat de “design intent” niet verloren gaat.

Er worden maar heel weinig ideeën omgezet in een realiteit, de meeste maken het zelfs niet tot de schetsfase, dus de fragiliteit van deze ideeën!

De witgemaakte meubelstukken zijn voorzien van hun schetsen, die ze veranderen in wat lijkt op fragiele en surrealistische stukken die slechts door een paar regels worden gedefinieerd.

Boven de stukken zweven elementen uit de stukken in de lucht als symbool van het denkproces en de geboorte van deze eerste fragiele en niet-volledig gedefinieerde concepten. Als symbool van de verschillende bronnen van inspiratie zowel persoonlijk als extern die geboorte geven aan een concept.

De achtergrond is als een vel papier dat door de lucht zweeft om uiteindelijk in het witte voetstuk te vermengen. Fragiliteit en lichtheid gaan samen in de soliditeit van de basis om werkelijkheid te worden. De achtergrond en basis symboliseren het transformatieproces van een idee in een materiële werkelijkheid

De functie van de witte achtergrond is ook het isoleren van het stuk van de rest van de ruimte en het creëren van een soort ruimte binnen de ruimte, alsof je in de geest was, tussen droom en werkelijkheid.