De “X-Ray”-sofa is een creatie waarbij de architectuur van de sofa centraal staat. Hij is ontworpen alsof iemand heeft besloten om de interne structuur van een "traditionele" sofa bloot te leggen, hoewel deze niet werd bedacht om ooit te worden getoond. Op die manier ontstaat een verrassing, waarbij niet wordt geraakt aan de ergonomie en het comfort.

Een eerste metalen structuur draagt een tweede structuur, waarop het zitvlak en de rugleuning steunen, en dient als verankeringspunt voor een armleuning die rond de hele sofa loopt en deze in zekere zin omsluit. Deze houten armleuning geeft een zekere warmte aan een structureel deel dat in contact kan komen met het lichaam.

Wanneer ze uit hun context worden gehaald, lenen de verschillende structurele elementen zich voor een onverwacht en levendig grafisch spel, zorgen ze voor diepgang en levendigheid in het geheel. Zo krijgt de sofa verschillende persoonlijkheden, naargelang hij van vooraan, achteraan of opzij wordt bekeken. Een dergelijke persoonlijkheid geeft niet al haar facetten in één keer prijs, maar openbaart zich naarmate men de verschillende facetten leert kennen.

De metalen structuur is ontworpen als een architecturaal spel van kruisende en elkaar overlappende lijnen. Het zijn in zekere mate verschillende structuren die verschillende structurele functies vervullen en samenvloeien tot één geheel.

Door zijn structuur lijkt de sofa te zweven, hoewel hij een zeer groot zitcomfort biedt. Het lichte uitzicht van de structuur wordt nog versterkt door de ronde afwerking van de poten.