Deze modulaire sofatafels verwijzen naar herinneringen, levendige herinneringen van bizarre vormen op ongewone plaatsen … Of hoe bestaande, gerecycleerde vormen aan de basis kunnen liggen van een concept, een beweging en nieuwe functies. Het was het blijvende beeld van een eigenaardige collectie spiegels zonder lijst met verschillende afmetingen en duidelijk uit verschillende tijden die mijn aandacht trok op een rommelmarkt en de aanzet vormde voor deze tafelcollage. Net zoals een collagekunstwerk zijn deze fragmenten van mentale afbeeldingen uit hun originele context en functionaliteiten gehaald en samengevoegd om een nieuwe eenheid met een nieuwe functie te vormen. In sommige versies wordt het collageconcept verder benadrukt door het gebruik van verschillende kleuren/materialen per “module”.

Op één na zijn alle tafels met elkaar verbonden en worden ze op een bepaalde manier geremd in hun beweging. Het centrale punt is de cirkelvormige bovenste tafel die als scharnier dient voor drie andere tafels die er deels rond bewegen om te worden geplaatst naar de behoeften en wensen van de gebruikers. Deze ronde tafel kan ook ronddraaien zodat iedereen bijvoorbeeld zelf een stuk taart of een kop thee kan nemen … Er is ook een extra vrijstaande tafel die overal kan worden geplaatst en die op een of andere manier de opbouw van deze samengestelde sofatafel volledig herdefinieert van een uitgerekte tafel in een vierhoekige tafel, naargelang de lengte van de sofa en de verhouding tot andere stoelen in de kamer.

Over het algemeen zijn deze sofatafels duidelijk omlijnd door hun samenhang en onderlinge verbinding en door een bepaalde visuele kwetsbaarheid of lichtheid.